Προκλήσεις της διαδοχής
Tου Κωστα Ιορδανιδη

H πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου κ. Νικολά Σαρκοζί να εισαγάγει προς συζήτηση τον προσδιορισμό της «γαλλικής ταυτότητος», στην παρούσα συγκυρία «παγκοσμιοποιήσεως» και «κοσμοπολιτισμού», αναδεικνύει πόσο υπαρκτό είναι το πρόβλημα ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού, ιδίως των συντηρητικών δυνάμεων.
Παρά ταύτα, τμήμα της Νέας Δημοκρατίας -ως ισχυρίζεται το πλέον εξωστρεφές- υποστηρίζει ότι «αρχές» και «ιδέες» που εθεσπίσθησαν, περίπου πριν από τριάντα πέντε χρόνια, εξακολουθούν να έχουν απόλυτη ισχύ και δεν υπάρχει λόγος επανεξετάσεως ή ακόμη και αναθεωρήσεώς τους. Η στάση αυτή απορρέει από διανοητική οκνηρία, χαρακτηριστικό πολλών κομματικών στελεχών της Ν. Δ. ή από εσκεμμένη πολιτική επιλογή «ιδεολογικής ασάφειας», που υιοθετείται με στόχο την προσέλκυση των ψηφοφόρων του «μεσαίου χώρου».
Για λόγους σαφήνειας, όμως, και επειδή η Ν. Δ. θα εκλέξει σε λίγες εβδομάδες τον νέο πρόεδρό της θα ήταν σκόπιμο να επισημανθεί ότι το συγκεκριμένο κόμμα δεν είναι άμορφη συνάθροιση φανατικών, που έχει ως στόχο τη νομή της εξουσίας, οψέποτε συμβεί αυτό, αλλά ο πολιτικός φορέας των δεξιών ή συντηρητικών πολιτών της χώρας.
Κατά συνέπεια, ο νέος ηγέτης του κόμματος πρέπει να είναι και ηγέτης της παρατάξεως, με τα συγκεκριμένα ιδεολογικά της χαρακτηριστικά. Η ιδεολογική ταυτότης πρέπει να καταστεί διακριτή. Αλλά επειδή τις τελευταίες δύο δεκαετίες συνέβησαν σημαντικότατες αλλαγές, που είχαν ως συνέπεια την αποδυνάμωση του εθνικού αστικού κράτους και της ιδεολογίας που το συνείχε, υπάρχει μείζων ανάγκη επαναπροσδιορισμού βασικών συντεταγμένων των συντηρητικών αντιλήψεων. Οσο και εάν ηχεί παράδοξο, η αριστερά, που κινείται πάντα σε διενθιστικές και όχι εθνοκεντρικές συντεταγμένες, ήταν καλύτερα προετοιμασμένη να ενταχθεί στο νέο σύστημα αξιών. Από την άποψη αυτή δεν είναι τυχαίο ότι ανακυκλωθέντες κομμουνιστές ή εν γένει αριστεροί ανεδείχθησαν σε στελέχη του νέου κατεστημένου, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αναφερόμενοι στα καθ’ ημάς, είναι προφανές ότι ο νέος ηγέτης της Ν. Δ. πρέπει αρχικώς να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση της ελληνικής δεξιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αν και προήρχετο εκ των Φιλελευθέρων, όταν διεκδίκησε την ηγεσία του κόμματος από τον αντίπαλό του, Γεώργιο Ράλλη, πολιτικό με άψογες οικογενειακές καταβολές στον συντηρητικό χώρο, υιοθέτησε αμιγώς δεξιό πολιτικό λόγο, ενίοτε ακραίο. Και εάν ο Ευάγγελος Αβέρωφ δεν είχε ανασυγκροτήσει τη Ν. Δ. ως κόμμα μαχητικό της δεξιάς, ο όποιος διάδοχός του δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει αποτελεσματικά την εξουσία.Στην παρούσα συγκυρία, οι οπαδοί και τα στελέχη της Ν. Δ. έχουν περιέλθει περίπου σε κατατονική κατάσταση, συνεπεία της εκλογικής συντριβής. Αυτό που απαιτείται δεν είναι η δημιουργία ψευδαισθήσεων για άμεση επάνοδο στην εξουσία. Στόχος δεν είναι στην παρούσα φάση ο «μεσαίος χώρος». Αυτός θα ακολουθήσει εκών άκων, όταν η Ν. Δ. αποκτήσει δυναμική. Ουδείς ηγέτης μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά, εάν δεν εκφράζει τον ιδεολογικό πυρήνα της παρατάξεως που εκπροσωπεί. Με αυτόν τον τρόπο κατακτήθηκαν οι νίκες των συντηρητικών κομμάτων στην Ευρώπη.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 8/11/2009